Boots natuur na voor pandemiebestendige kantoorgebouwen

Vooral de grootstedelijke hoogbouw zit potdicht. Dat komt niet alleen omdat we niet met elkaar in de lift kunnen staan. Kantoren zijn krap behuisd met flexwerkplekken en weinig ruimte voor ontmoeting. We ontwerpen gebouwen waar de ramen niet open kunnen, waar we grotendeels afhankelijk zijn van mechanische ventilatie. Ook recirculeren we hier de lucht nog eens. Allemaal slim bedacht in ons economisch denken, maar een gezondheidsrisico in deze covid-tijd.

De kunst is om in gebouwen de natuur na te bootsen. In dit werkklimaat voelen mensen zich het prettigst. Ik zie gebouwen als een ecosysteem. Dat vraagt om een combinatie van natuurlijke elementen. Van frisse luchttoevoer, goede akoestiek tot veel daglicht en de juiste temperatuur. Voor het werkcomfort is voldoende ontmoetings- en bewegingsruimte even noodzakelijk.

In de opmars van technologie en gebouwoptimalisatie zijn we het ‘natuurlijke ontwerp’ vergeten. De geschiedenis leert dat je dit heel slim kunt doen. De oude Egyptenaren koelden hun gebouwen al in een combinatie van ondergrondse tunnels en binnentuinen. En wat dacht je van de hoge klaslokalen en kerken van vroeger? Bouwen met veel kubieke meters en massa is nog maar een zeldzaamheid. En dat is eigenlijk een tegennatuurlijke situatie.

De covid-pandemie laat de urgentie zien van die ‘natuurlijke typologie’ voor gebouwontwerpen. Met atria en binnentuinen bereik je al veel. Daarmee creëer je de natuurlijke longen van een gebouw. Als je daaromheen veel trappen aanlegt, gaan mensen ook meer bewegen. Dat is beter voor het welzijn. Gezondheid is ook duurzaamheid. Het is in deze tijd noodzakelijk om het ‘natuurlijk comfort’ weer voorop te stellen in gebouwontwerpen. Ik zie dit als een gedeelde verantwoordelijkheid van werkgevers, projectontwikkelaars en architecten.

Wilt u meer weten over onze visie op duurzaamheid? Bekijk de link dan hier.